Schrijverschap

Afgelopen oktober hakte ik de knoop door en besloot ontslag te nemen, zonder te weten wat ik daarna wilde doen. Mijn huidige plek paste niet meer en na een heel traject voelde ik dat ik het beste voor mezelf koos door weg te gaan. Het was tijd voor een nieuw avontuur, maar tegelijkertijd had ik nog geen beeld van wat dat nieuwe avontuur dan was. Als persoon houd ik redelijk veel van zekerheid en een gevoel van controle, deze stap was er dus niet een die ik zomaar nam.

In eerste instantie had ik bedacht dat wel weer een andere beleidsfunctie zou zoeken, waarschijnlijk in een andere onderwijsinstelling, maar iets bleef daar onderhuids een vraagteken achter zetten. Daarom besloot ik in de tijd te nemen om de boel wat meer op een rijtje te zetten, om te onderzoeken wat me nu eigenlijk drijft en om ruimte te maken om te kijken wat er boven zou komen. De eerste weken was ik moe. Moe van de energie die het me had gekost dit besluit te nemen en van het niet-weten wat de volgende stap is. Er stonden maar twee dingen op de planning: een cursus creatief schrijven en een loopbaancoach. 

Die cursus creatief schrijven kwam niet helemaal uit de lucht vallen. In mijn kindertijd wilde ik heel veel verschillende dingen worden, maar een ding wist ik heel lang zeker: ik wilde boeken schrijven. Ondanks dat ik altijd in meer of mindere mate ben blijven schrijven heb ik het heel lang niemand echt verteld en al helemaal niemand iets laten lezen. In 2019 besloot ik dit voorzichtig te veranderen door een instagram-account te openen met korte (stukjes) verhalen. Toen ik in het najaar mijn baan opzegde, startte ik met de Schrijftraining van de Schrijversvakschool, waarin we aan de gang gingen met verschillende schrijfstijlen. In die acht weken merkte ik niet alleen opnieuw hoe leuk ik het vind om te schrijven, ook merkte ik dat het prima mogelijk is om iedere week een nieuw stuk op te leveren op basis van een opdracht. Voor het eerst lazen iedere week mensen wat ik geschreven had.

Bij de loopbaancoach raakte ik in eerste instantie steeds verder in de war. Ik had een interessant patroon bij mezelf ontdekt. Iedere keer als ik een vacature vond waaraan ik aan de vereisten voldeed, wat in het onderwijs was, wat ging over projecten en processen, lukte het me niet om een brief te schrijven. Hoe soepel het schrijven ging voor het creatieve schrijven hoe stroef het liep bij het schrijven van sollicitatiebrieven. Ik kreeg gewoon geen letter op papier en vond als ik ervoor ging zitten altijd wel een zin of twee in de vacature die me erg tegen gingen staan. Een van de belangrijkste vragen waarmee ik bij mijn loopbaancoach kwam, was dan ook: hoe houd ik mezelf in beweging? Een belangrijke tegenvraag die ik daarbij kreeg was: waar kom je voor in beweging?

Steeds meer besef ik me dat schrijven iets is waarmee ik altijd in beweging ben. Verhalen waar ik vroeger boeken over wilde schrijven komen weer boven, korte teksten, mooie zinnen, ik verlang er naar. Daarom wil ik vandaag uit de kast komen als schrijver. Wat dat precies betekent en in welke vorm mijn schrijverschap zich zal uiten, weet ik nog niet. Mijn zoekproces is nog niet voorbij en ik geniet ook van het zoeken. Wat ik wel zeker weet, is dat schrijven en verhalen zeker een blijvend plekje in mijn leven hebben.